என்ன சொல்கிறார் தங்கமங்கை கோமதி??

          விளையாட்டில் வெல்வதை நாம் விளையாட்டாய் நினைத்துக் கொண்டிருக்கிறோம். ஆனால் ஒரு நாட்டின் ராணுவ பலத்தை அதன் விளையாட்டுச் சாதனைகளை கொண்டே உலகம் கணக்கிடுகிறது. அதனால் தான் ஒலிம்பிக் போட்டிகளை அத்தனை தீவிரமாய் நினைக்கின்றன வளர்ந்த நாடுகள். இதில் நாம் எப்படி?

   தமிழ்க்குடும்பங்களை பொருளாதார ரீதியாக செல்வந்தர், தன்னை செல்வந்தராக கருதிக்கொள்ளும் க்ரீமி லேயர் மத்திய வர்க்கம், கீழிறங்கவும் பயந்து, முன்னேறவும் தயங்கும் நடுத்தர வர்க்கம் மற்றும் எல்லா தொழில்நுட்ப வசதிகளையும் சல்லிசாகவும், கல்வி, குடிநீர், மருத்துவம் போன்ற அடிப்படை தேவைகளுக்காக போராடியும் வாழும் அடித்தட்டு மக்கள். இவர்களையும் கூட நகர கூலி, கிராமக்கூலி என இரண்டாக பிரிக்க முடியும். உண்மையில் இந்த கிராமத்துக்கூலித்தொழிலாளர்கள் நகரநடுத்தர வர்க்கத்தைவிட வசதியானவர்கள்.
                      ஒவ்வொரு வருடமும் என் பள்ளியைச் சுற்றி உள்ள அறுநூறு குடும்பங்களை கிட்டவும், தள்ளியும் அணுகும் என் பன்னிரண்டு வருட அனுபவமும், பள்ளி அனுபவமுமாக இந்த விளையாட்டுப் பதிவு.
             விளையாட்டுப் பதிவில் ஏன் பொருளாதாரப் பாடம்?? ஏனென்றால் இங்கு பொருளில்லாமல் எதுவும் இல்லை. அதாவது கைப்பொருள். விளையாடுகிற மாணவர்களுக்கு அதாவது விளையாட்டு வீரர்களுக்கு பொதுவாக படிப்பில் ஆர்வம் இருப்பதில்லை. அப்படியான ஒரு மாணவன் பெரும் செல்வந்தன் என்றால் எப்படியோ என் பிள்ளை பேரெடுத்தால் சரி என செலவு அதிகம் பிடிக்கும் துப்பாக்கி சுடுதல், வில்வித்தை ஸ்க்வாஸ், போன்ற உள்ளரங்க மற்றும் ஓடியாடாத வெளியரங்க விளையாட்டுக்களை  பெற்றோர் தேர்வு செய்வர். ஒரு முறை ஒற்றைச் சுவர் மட்டுமே கொண்ட வீட்டில் பிறந்த என் மாணவி கல்லூரி அளவில் நடந்த துப்பாக்கி சுடுதலில்  NCC யின் புண்ணியதால் தேர்வு பெற்று ஸோனல் அளவில் பங்கெடுத்து மூன்று முறையும் குறிதவறாது இலக்கில் அடித்துவிட்டு மாலையில் முடிவு அறிவிப்பார்களாம் என படபடத்த இதயத்தோடு அலைபேசியில் மகிழ்வும், நம்பிக்கையுமாய் பேசினாள். ஆனால் மாலைக்குள் என்னென்ன பித்தாலாட்டமோ இரண்டு முறை இலக்கு தவறிய ஒரு பெரிய சுயநிதிக்கல்லூரி மாணவி வெற்றியாளராக தேர்தெடுக்கப்பட்டிருந்தார். அது பணக்காரங்க விளையாட்டு மிஸ். நீங்க வருத்தப்படாதிங்க என்றாள் என் நிலா. சென்ற முறை காமன் வெல்த்தில் துப்பாக்கி சுடுதலில் தங்கம் வென்ற அபினவ் பிந்த்ரா தன் வேலைக்காரர்கள் தலையில் பாட்டில் வைத்து குறி தவறாமல்(?!)சுட்டதாக ஒரு செய்தி படித்தது நினைவில் அலைமோதியது.
                   க்ரீமி லேயர் மக்கள் தம் செல்வங்களை நீச்சல், ஷட்டில், டெனிஸ் போன்ற விளையாட்டுக்களில் பங்கெடுக்கச் செய்கின்றனர்.
                 நடுத்தர வர்க்கத்தில் விளையாட்டு ஒரு பாவச்செயல், விளையாட்டு ஒரு பெருங்குற்றம், விளையாட்டு மனித நேயமற்ற சொல். ஒன்லி படிப்பு, அப்புறம் படிப்பு, அப்புறமும் படிப்பு. படித்து மட்டுமே பணக்காரர் ஆகிவிட முடியும் என்கிற மூடநம்பிக்கைகாரர்கள் இவர்கள்.
               மீதமிருக்கிற உண்மையான ஏழைத்தாயின் பிள்ளைகள் வெயிலை குடித்து, வெயிலை உடுத்தி, வெயிலையே வெளுத்துவிட கூடிய எம் அரசு மற்றும் அரசு உதவி பெறும் பள்ளிகளின் கில்லிகள். இவர்கள் தான் ஓடுவார்கள், தாண்டுவார்கள் வட்டெரிவார்கள். ஹாக்கி, கபடி என புழுதி பூசி கம்பு சுற்றுவார்கள். பாட ஆசிரியர்கள் பலரது வசவுகளை தட்டிவிட்டுவிட்டு பீ.டீ வாத்தியாரே கதி என கிடப்பார்கள். அந்த விளையாட்டு ஆசிரியர் அர்ப்பணிப்போடு கிடைத்துவிடுவதெல்லாம் மாணவர்களின் பெற்றோர் செய்த போன சென்ம புண்ணியம் தான்(!!). கந்து வட்டி, மீட்டர் வட்டிக்கெல்லாம் கடன் வாங்கி அந்த பெற்றோர் காலணியும், சுற்றுப்பயணசெலவும் செய்வார்கள், எப்படியாவது காசு கொடுக்காமல் தன் பிள்ளை கவர்மெண்ட் வேலையில் சேர்ந்துவிடமானா/ளா என்கிற சின்ன ஏக்கத்தோடு. பெற்றோரைப் போல் கோச் (பயிற்சியாளர்) பலரும் தன் மாணவர்களை நடத்துவர். அத்தனையையும் கடப்பதை விட தேர்வுக்குழு அரசியல், பண பலத்தை தாண்டி அந்த அரங்கு வர முடிவதில் தான்  இருக்கிறது இன்னும் மனிதமும், அறமும் சாகாமல் இருப்பதற்கான சாட்சியங்கள்.
     இவை இருக்கட்டும். கோமதி ஓடி வென்ற வீடியோ பதிவை பார்த்தீர்களா? இரண்டு நொடிக்குள் அடையாளம் கண்டுகொள்ளப்படுகிற தமிழ் நிறம். நான்காம் இடத்தில் இருந்து புயலென முன்னேறுகிறாள் தங்கை. சுற்றி ஓடுபவர்களின் உடல் வலிமை அவளுக்கு இல்லை. வறுமையும், வேதனையும் அவநம்பிக்கைகளும் தன்னை துரத்துவதைப் போன்ற வெறியோடு கிழிந்து போன. வெவ்வேறு நிறக்காலணிகளோடு ஓடுகிறாள். வாயை திறந்த வண்ணம் ஓடுகிறாள். அவள் ஸ்டாமினா என்னும் உடல் தாங்குதிறன் வடியவடிய ஓடிக் கடக்கயில் அவளை மடியில் கிடத்தி ஒரு வாய் எலுமிச்சை சாரை பருகக் கொடுத்துவிடமுடியாதா என பெண்ணைப் பெற்ற வயறு பற்றிக் கொள்கிறது. தலைகீழாய் பெற்ற தேசியக்கொடியை நேர் செய்து தலைக்கு மேலே இரு கைகளால் தூக்கி முதல் முறையாய் தங்கம் வென்ற  கோமதி பறக்கவிடுகிறாள், வாடி ராசாத்தி என மனம் பாடத் தொடங்குகிறது.