கடல் கடந்து நீண்ட கருணைக்கரம்

          சென்னை மழையில் திறந்து விடப்பட்ட ஏரிகள், இண்டு இடுக்கெல்லாம் புகுந்து வீதிக்கு இழுத்து வந்த எரிவாயு சிலிண்டர்களை போலவே வியப்பில் மிதக்க வைக்கின்ற அது சாலைக்கு இழுத்துவந்து சேவை செய்ய வைத்த சாதி மதம் கடந்த, ஊர்கள், எல்லைகள்  தாண்டிய  ஈரமும். அப்படி வியப்பில் ஆழ்த்திய, ஒரு கடல் கடந்த கருணைப் பெண்ணைப் பற்றிய உங்களோடு பகிர்த்து கொள்ள விரும்புகிறேன்.

டிசம்பர் ஒன்றாம் தேதி சென்னை கொட்டித் தீர்க்கப்போகிறது என தகவலோடு தொடங்கிய இரவில், “மக்களே, உங்களுக்கேத் தெரியும் என்றாலும்... அலைபேசியில் சார்ஜ் வைத்துக்கொள்ளுங்கள். மின்சாரம் இல்லாத நிலையில் முகநூலோ வாட்ஸ் அப்-போ வேண்டாம். வீட்டில் வெள்ளம் வராமலிருக்கட்டும் என்பதே விருப்பமாக இருந்தாலும், ஒரு சிறு பையில் தேவையான மாத்திரைகள், டார்ச் லைட், தின்பண்டங்கள், உடை என்று தயாராக வைத்துக் கொள்ளுங்கள். Better be prepared, Take care and Stay safe!தொடங்கிய என்று தேன்மதுரத் தமிழ் கிரேஸ் அவர்களது முகநூல் பதிவில் அன்று தொடங்கி இந்த நொடி வரை மீட்புப் பணிகள் குறித்த பகிர்வுகள், உதவி குரல்களின் எதிரொலிகள் மட்டுமே உரக்கக் கூவிக் கொண்டிருக்கிறது இவரது முகநூல் பக்கம்.

       நாம்  உதவிசெய்தி என நினைத்து மீட்புக்குழுவின் தொடர்பு எண்களை  பாய்ந்துபாய்ந்து பகிர்ந்து வேளையில் கொண்டிருந்த தொடர்பு எண் எதையுமே தொடர்பு கொள்ள முடியவில்லையே என கவலைதெரிவித்து ஸ்டேடஸ் இடுகிறார். இந்த வகை ரத்தம் தேவை என பரவிக்கொண்டிருக்கும் ஸ்டேடஸ் ஒன்றை நாம் share செய்ய நினைக்கும் முன்னே, அதற்கான தொடர்பு எண்ணை அழைத்துப் பேசி, சிறிது நேரத்தில் அந்த குழந்தை நலம் என பகிர்கிறார். முகநூல் நட்புக் குடும்பம் ஒன்றின் தலைவர் வெளியூரில் இருக்க, சென்னையில் சிக்கிக்கொண்ட அவரது மனைவி மற்றும் குழந்தைகளை தேட இரவெல்லாம் விழித்திருந்து சென்னையின் ஒவ்வொரு பகுதி மீட்புக்குழுவுக்கும் தொடர்புகொண்டு தேடுகிறார். பதினோரு மணி இருக்கும் இந்த ஏரியாவிற்கு உணவு தேவை. என் நட்புகுழுவில் தீர்ந்துவிட்டது உங்கள் நண்பர்கள் யாரேனும் களத்தில் இருக்கிறார்களா என கேட்டு செய்தி அனுப்புவார். அது அவருக்கு பகல் பொழுது தானே என கேள்வி தோன்றும். அடுத்த நாள் நமக்கு பகல் பொழுதில் மெடிசின்ஸ் இருக்கா  டியர் என பதைபதைப்பார். டயாலிசிஸ் தேவைப்படும் மூத்தாட்டி ஒருவரை மீட்புக்குழு நபர் ஒருவரிடம் பேசி மூதாட்டியின் மகளோடு சேர்த்து வைக்கிறார். ஒரு வாரம் பார்த்தேன் "கிரேஸ்! நாம் உதவாலாம், ஆனால் நாம் மட்டுமே அத்தனையையும் சரி செய்ய முடியாது, ப்ளீஸ் , எதை வேண்டுமானாலும் செய்யுங்கள், ஆனால் மனதை தெளிவாய் வைத்துக்கொள்ளுங்கள், கலங்காதீர்கள் என்றெல்லாம் ஒரு பத்து நிமிடம் லெக்சர் அடித்தேன். சொன்னாரே ஒரு வார்த்தை "இன்னைக்கு சீக்கிரம் தூங்கனும் டியர்" அதில் ஒரு வாரத்தூக்கம் தெரிந்தது. புதுகையில் இருந்து சென்னை கிளம்பும் தன்னார்வலர்களிடம் நன்கொடையும் தந்து தானும் இணைத்து கொள்கிறார். இன்னும் அவர் பணிகள் தொடர்ந்து கொண்டே இருக்கிறது. உதவ வேண்டும் என்று நினைத்து விட்டால் தொலைவு ஒரு தடையல்ல என நிறுவிக்கொண்டிருக்கும் தோழி கிரேஸ் பிரதீபாவுக்கு தலைதாழ்ந்த வணக்கங்கள்.

டிஸ்கி

 இந்த இடர்காலத்தில் ஷாஜகான் அவர்கள், ரபீக் friend  மற்றும் கிரேஸ்  ஆற்றிய பணிகள் அளப்பரியது. களத்தில் பணியாற்றிய ஆயிரம், ஆயிரம் ஈர மனங்களுக்கும் என் வணக்கங்கள், என் வரையில் எத்தனை தொலைவில் இருந்தாலும் இந்த மூவரும், இவர்கள் போலும் நான் அறியாத வெளிநாட்டு அல்லது வெளியூர் நண்பர்களும் சமூக வலைத்தளங்கள் மூலம் களப்பணி செய்ததாகவே கருதுவதன் விளைவே இப்பதிவு. சரியான பணிகளை உரிய நேரத்தில் பாராட்டி விடவேண்டும் இல்லையா நண்பர்களே? நீங்கள் அறிந்த ஆர்வலர்களையும்  பின்னூட்டத்தில் பாராட்டலாமே!!