காணாமல் போன கவிதைகள்!

 கறுப்புநிறத்து
இதயவடிவ பலூன் ஒன்றை
மணிக்கட்டில் கட்டியபடி
சென்று கொண்டிருந்தவனுக்கு  அதிகபட்சம் பதினாறு வயதிருக்கும்



சேலையின் நிறத்திலேயே
காதருகே ரோஜாக்கள் சூடும்
நவரோஜ் டீச்சரை நினைவுபடுத்துகிறது
அவன் சட்டை

கொடுப்பதற்காக
ரோஜாக்கள் சுமப்பவனுக்கான நளினமும், தயக்கமும் போலன்றி
ரோஜாக்கள் பெற்றுவந்தவனுக்கான
கர்வம் இருந்தது
அவன் நடையில்

விண் நோக்கி நின்ற
அந்த ஹீலியம் பலூன்
ஒரு செங்கோலைப்போல்
உயர்ந்திருந்தது

அலுவலகக் காலையில்
கைபேசிக்கேமராவில்
சிறைசெய்ய முடியாத அவனை
அந்திமாலையில்
ஒரு கவிதைக்குள்ளேனும்
வரைய முயல்கிறேன்

அந்த கறுப்பு நிற
இதயவடிவ பலூனை
நுகர்ந்தபடி சென்று
இன்னும் வீடு திரும்பாத
என் கவிதைகள் ஒன்றேனும்
உங்கள் கண்ணில் பட்டால்
நான் காத்திருப்பதாக சொல்லி
அனுப்பிவையுங்கள்
நண்பர்களே!!