அமுதுக்கு செம்மொழி என்று பேர்!

குத்தகைக்கு எடுத்தாளா-இல்லை

கொள்முதல் விலைக்கே
வாங்கினாளா தெரியவில்லை
பால்குளத்தில் நீந்த விட்டிருக்கிறாள்
விழிமீன்கள் இரண்டையும்!



சிணுங்கிச் சிணுங்கி அறையை
கடந்து செல்கிறாள் செம்மொழி
சிதறிக்கொண்டே இருக்கிறது
செவியெல்லாம்
தேன் துளி!

வரவேற்பறை, படுக்கையறை
என அந்த ஒளிப் பூ பரப்பிச்செல்லும்
மகரந்தத்துகள்களை
கைகொள்ளத் தெரியாமல்
திகைக்கிறது என் மனத்தும்பி!

பாடு பாடு என கெஞ்சிய பின்
இரண்டு வரி பாடிவிட்டு
முகம் மூடிக்கொள்கிறாள்
மீதப் பாடலுக்காய் கன்னத்தில்
கைவைத்துக்காத்திருக்கிறது
பன்னீர்நுகர்ந்த காற்றும்!

படபடத்த விழிகளையும்
சுழித்து மீண்டஇதழ்களையும்
பார்த்துக்கொண்டே இருந்தபின்
பசிக்குமா என்ன?
அமுதிற்கு ஏற்ற பெயர்தான்
செம்மொழி!

அண்ணன் வீட்டுச் சீதனமாய்
விழி நிறைய
மனம் நிறைய
அள்ளிவந்திருக்கிறேன்
அவர் பேத்தியின் புன்னகையை!



டிஸ்கி
 கவிதையே கொஞ்சம் காலம் எழுதவேண்டாம் என தான் நினைத்தேன். இந்த நிலவன்அண்ணாவின் பேத்தி செம்மொழி எனும் கவிதை தான் இதை எழுதவைத்துவிட்டது;)