வயலின் - என் நிறைவேறாத காதல்.

               

       உடலும் , மனமும் சோர்ந்து போயிருந்த ஒரு மாலையின் முடிவில், இரவின் தொடக்கத்தில் எப்போதடா இரவு உணவை முடித்து, படுக்கையில் சாயலாம் என சமையல் முடித்து,இரவு உணவை எடுத்து வைத்துக்கொண்டிருந்தேன். ஹாலுக்கு போனவளை, அங்கேயே நிறுத்தி வைத்தது அந்த இசை. செல்பேசிக்கு அந்த பாடலை தரவிறக்கி பாட கத்துகொடுத்தேன். அன்று தூங்க வெகு நேரமானது.

                 

                ஒரு ஆளற்ற சப்வே உள்ளே செல்லும் அந்த இளைஞன் தன் வயலினை எடுக்கிறான். மீட்டத்தொடங்குகிறான். விழி மூடிக்கொண்டேன். முன் மழையின் அறிகுறியாய் மென் சாரலாய் தொடங்கி, பின்மதிய குளமொன்றில் கல்லெறிந்த சலன அலைகளில் பட்டுத்தெறிக்கிற ஒளியாய் விரிந்து, இருள் குடித்து ஒளி உமிழும் மெழுகாய் கரைந்தது, நினைவெங்கும் நிறக்குழம்பு பூசி, பைய என் நரம்பெல்லாம் மீட்டி, கண் கசிய, கேட்டுகொண்டே இருந்தேன். நோட் எழுதிய, இசைத்த, ரசனையை அதை தன் படத்தில் பயன்படுத்திய அந்த ஜீவன்கள் பயணிக்க நல்ல பாதையும், ஓய்வெடுக்க குளிர் நிழலும் என்றும் கிடைக்கட்டும். அந்த இசையை கேட்ட அந்த நொடிக்கு பின் உலகமே மெல்ல சுற்றியது. அன்பு மயமாய் இருந்தது. காணும் பொருளெல்லாம் எளிமையின் அழகு  பூசி நின்றது. மெல்ல காற்றில் பறந்துகொண்டிருந்த என் மன இறகு என் கைசேர வெகு நேரமானது. பிசாசு படத்தின் அந்த வயலின் நோட்டை நீங்களும் கேட்டுபருங்களேன்.

                  வயலினோடு எனக்கான காதல் ஏற்பட்டது என் பதினெட்டு வயதில். பன்னிரண்டாம் வகுப்பு தேர்வுகள் முடிந்து, மதியங்களை தள்ளமுடியாத ஒரு கோடையில் பொதிகை தொலைகாட்சியில் கற்பூர முல்லை என்றொரு பசில் படம் பார்த்துகொண்டிருந்தேன். ஒரு பாடல்  காட்சியில் அமலா இருளும், ஒளியும் விளையாடும் ஓர் அறையில் அமர்ந்து, வயலினை வாசிக்கத்தொடங்குவார். அந்த இசையும், காட்சியும் இன்றுவரை நினைவுக்குள் தித்திக்கிறது. அப்போது தொடங்கியது வயலின் இசை மீதான காதல். இப்போதுவரை நான் ரசிகை மட்டுமே. வயலின் கற்றுக்கொள்ளவேண்டும் என்கிற ஆசைக்கு முன்பு வாய்ப்பில்லை, இன்றோ பொழுதில்லை. மெல்ல என் சோம்பல் அந்த ஆசையில் மண் மூடினாலும், சிறுகுழந்தையாய் சிணுங்கும் என் மனதிற்கு அவ்வவ்வபோது மிட்டாய் போல சில வயலின் இசை தந்து சமாதானம் செய்து கொள்கிறேன்.

        என் பால்யங்களில் நினைவில் தங்கிவிட்ட மற்றொரு வயலின் இசை, இன்றுவரை வயலின் என்றாலே எல்லோராலும் முன்மொழியப்படும் கமல் நடனமாடிய படியே ரேவதியிடம் காதலை சொல்லும் புன்னகை மன்னன் இசை தான். துயரின் முடிவில், காதலின் உச்சில், அன்பின் ஆழத்தில் பெருங்கருனையில், நீண்ட பிரிவுக்கு பின்னான சந்திப்பில், கசிகிற விழி நீர்போல நம்மை சுகவலி கொள்ள செய்யும் இந்த how to name it நான் விரும்பும் மற்றொரு தேவகானம். எனக்கு இசை பற்றித் தெரியாது. ராகங்கள், தாளங்கள் அறிந்தவள் இல்லை. ஆனால் இசையின் மொழியை புரிந்து கொள்ள, ஆன்மாவை கூர்தீட்டி, அறிவை தாலாட்டி, அறையின் மற்றொரு பொருளை மாறி, கசிந்துருகும் என் போலும் ரசிகர்கள் தான், அந்த இசையின் காதலர்கள் தான் அதன் செல்ல முத்தத்தை பெற்றபடி இருப்போம். நிறைவேறாத காதல் மிக அழகானது என்பார்கள். என் வரையில் என் நிறைவேறாத வயலின் காதல் மிக மிக அழகானதே.

     

என்னிடம் இருந்த ஆகச்சிறந்த பரிசை உங்களிடம் பகிர்ந்திருக்கிறேன். இந்த வாரம் மிக இனிமையாக அமையட்டும். நன்றிநண்பர்களே!