நமக்கு அணு உலை அவசியமா காம்ரேட்ஸ்?

                        எரிமலை எப்படி பொறுக்கும்........... அந்த நெருப்புக்கு இன்னுமா உறக்கம் ......என அந்த பாடல்வரிகளை கேட்ட நொடி ஒரு சிலிர்ப்பு ஓடி அடங்கும். இது என்ன பாட்டு அப்பத்தா? என்பேன். மில்லுல ஏதோ கம்யுனிஸ்ட் கட்சி கூட்டம் போல என்பார் அப்பத்தா. எங்கள் தெரு ஆண்கள் கொஞ்சம் கேலியாய் கடந்துவிடும் அந்த பாடல் என்னுள் சில தேடல்களை விதைத்தது. 

                             தேடியவர் கண்டடைவர் இல்லையா? பஞ்சாலை நாகரிகம் தழைத்த எங்கள் தெரு, முன்பு சிவப்பில் இருந்து எம்.ஜி.யார் எனும் காந்த சக்தியால் இழுக்கப்பட்டு, ஒட்டுமொத்தமாய் அ.தி.மு.கவுக்கு மாறியிருக்கிறது தெரியவந்தது. கழக கட்சிகள் அளவு கம்யுனிசம் பரிட்சயம் இல்லை என்றாலும், சிறிது வாசிப்புக்கு பின்  அதன் பால் அதிக மரியாதை உண்டாயிற்று. தொட்டதுக்கெல்லாம் உண்டியல் குலுக்குகிற கட்சி எனும் என் சித்தப்பாவின்  கேலிகளை குறுக்குவெட்டில் ஆராய்ந்துபார்த்தபோது மதிப்பு கூடியபடியே இருந்தது. எந்த பிரச்சனை என்றாலும் குரல் கொடுக்கும் கம்யுனிஸ்ட்கள் ஏன் இந்த அணு உலைக்கு எதிராக குரல் கொடுக்கவில்லை என நான் என் சின்ன மூளையை கசக்கி  யோசித்த வேளை, தோழர் ஒருவர் கேட்டார் "ரஷ்யா ஆதரிக்குது என்பற்காக மட்டுமே  நீங்கள் அணு உலையை எதிர்க்கிறீர்களா?'" . அவர் என்னை கழகக்கண்மணி என நினைத்திருக்கவேண்டும். அப்புறமா தான் விசயமே புரியுது எனக்கு.

                          என்னிடம் அது போன்ற சார்பு நிலை எல்லாம் இல்லை. அணு உலை பற்றிய என் வாசிப்பு இந்த புரிதலை தந்திருக்கிறது என்றேன். எதனால் நான் அணு உலையை எதிர்க்கிறேன். (கொஞ்சம் நீளமா இருக்கும், சயின்ஸ் புரியாது என ஓடிவிடாதீர்கள், இது வரலாறு.....ரத்த வரலாறு) 

ஏப்ரல்26, 1986

     சோவியத் யூனியனில் உள்ள உக்கரைனின் ஒரு நகரமான ப்ரிப்யட். அது செர்நோபில் அணு உலையில் பணியாற்றும் வல்லுனர்கள், பணியாளர்கள் அவர்களுக்கான பாதுகாப்பு படையினர் தங்கியிருக்கும் குடியிருப்புப் பகுதி. சோவியத் யூனியனின் மிகத் திறமை வாய்ந்தவர்களும், மெத்தப்படித்தவர்களும் வாழும் முற்போக்கு சிந்தனையோடு அமைக்கப்பட்ட, புதுமையான நகரம். அதற்கு மூன்று கிலோமீட்டர் தொலைவில் அமைந்திருந்த செர்நோபில் அணு உலையின் ஒரு ரியாக்டரில் ஏற்பட்ட கோளாறை சரி செய்ய போதிய தொழிநுட்பத்திறன் இல்லாத ஒரு பணியாளர் முயல்கிறார். அணு உலை வெடித்துச் சிதறுகிறது. தொடர்ந்து மற்றொரு ரியாக்டரும் வெடிக்கிறது. கதிரியக்கம் ஐரோப்பா வரை பரவுகிறது. விளைவு ஐயாயிரத்து எழுநூற்றி இருபத்தி இரண்டு துப்புரவு பணியாளர்கள் அவசரசிகிச்சைக்கு அனுப்பப்பட்டதாக தேசிய கதிரியக்க கட்டுப்பாட்டுக்குழு கூறிக்கொண்டிருக்க, அரசோ நூற்றி ஐம்பது பேர் தான் பாதிக்கப்பட்டதாக கூறியது. விபத்து நடந்த இருபத்திநான்கு மணிநேரத்துக்குள் முப்பத்தியோரு பணியாளர்கள் இறந்திருக்கிறார்கள்.  அவர்களில் பெரும்பாலானோர் தீயணைப்பு வீரர்கள் என்பது கொடுமை. மூன்றே மணி நேரத்தில் ஐம்பதாயிரம் மக்கள் அந்த நரகத்தை (எழுத்துப்பிழை அல்ல) விட்டு வெளியேறுகிறார்கள் இனி இங்கு திரும்பப்போவதே இல்லை என்றறியாமலே. மனித உயிர், பொருட்சேதம், சூழல் மாசுபாடு என மிகமிக அதிகமான பாதிப்பு. சேதத்தில் இதற்கு அடுத்ததாகத் தான் புகுஷிமாவை சொல்கிறார்கள்.

கதிரியக்கம் நேரடியாக மனிதனை பாதித்தது போக, அதனால் பாதிக்கப்பட்ட விலங்குகள், அந்த விலங்கிடம் இருந்து பெறப்படும் உணவு, நீர்நிலை மாசுபாடு,  நீர் உயிர்கள் மாசுபாடு, நிலமாசுபாடு, காற்று மாசுபாடு என ஒரு குரங்கு ஊரெல்லாம் பற்றவைத்த தீயாய் செர்நோபில் நகரமே நாசமாய் போனது. நான்கு சதுர கிலோமீட்டர் பரப்புள்ள  பைன் மரக்காடு அப்படியே எரிந்து செம்பழுப்பு நிறத்தில் கருகி நிற்கிறது, இன்று அதனை சிவப்பு காடு (!?) என்கிறார்கள். அங்கிருந்த விலங்குகள் பல இறந்தன, சில இனபெருக்க சக்தி இழந்தன, மேலும் பல தைராய்டு பிரச்சனைகளை சந்தித்தன. காற்றில் கலந்த கதிரியக்க ஆற்றலை குறைக்க அங்கே செயற்கை மழையை விதைத்திருக்கிறார்கள். அது குடிநீர் மட்டுமின்றி, நிலத்தடி நீரையும் மாசுபடுத்திவிட்டது.

ஆனாலும் மனித இழப்பை கணக்கிட்டுச்சொல்ல முடியாதவில்லை. அதீத கதிரியக்கத்தின் காரணமாக ரோபோக்கள் செயலிழக்க, அங்கு மீட்புப் பணியாற்றிய ஐந்து லட்சத்துக்கும் அதிகமான துப்புரவு பணியாளர்களில் ஐம்பதாயிரத்துக்கும் மேற்பட்டோர் பயோ-ரோபோகளாக கவச உடை அணிந்து பணியாற்றவேண்டிய நிலை. பெல்ராஸ் நகரை சேர்ந்த இவர்கள்,  துரிதமாக மூப்படைந்த தேகத்தோடு அல்லது இரத்தபுற்று நோயால் பாதிக்கபட்டோ இறந்துகொண்டே இருந்தார்கள். ப்ரிப்யாட் நகரத்துக்கு அருகே இருந்த பெல்ராஸ் நகரத்து மனிதர் சொல்கிறார் " அந்த ஆண்டு எங்கள் ஊரில் ஒவ்வொரு தினமும் ஒரு இறப்பு ஏதாவது ஒரு வீட்டில் நிகழ்ந்து கொண்டே இருந்தது, அதற்கு இந்த அணு உலைவெடிப்பு  தான் காரணமா?.

இது ஒரு புறம் என்றால், அந்த அணு உலை தாக்குதலால் பாதிக்கப்பட்டவர்களுக்கு பிறந்த குழந்தைகள் விவரிக்க  முடியாத கோர வடிவத்தில்  இருந்தன. அதுவரை கருக்கலைப்பு குற்றம் என்று சொன்ன ஐரோப்பிய நகரங்கள் பல அந்த சட்டத்தை திரும்பப் பெற்றன. கருக்கலைப்பின் எண்ணிக்கை அதிகரித்து. பிள்ளை பெற்றுக்கொள்ளவே மக்கள் பயந்தனர். இங்கே  பொருட்சேதம், பணச்சேதம் பற்றி நான் சொல்லவே இல்லை. ஆனால் அந்த கணக்கு, உயிரிழப்பின் கணக்கை போலன்றி இம்மி பிசகாமல்  ரசிய அரசாங்கத்துக்கு மிக தெளிவாகவே தெரியும். அதனால் தான் அவர்கள் தங்கள் சொந்த நாட்டை விட்டுவிட்டு இங்கே, இந்தியாவில் அணு உலை தொடங்க கரம் நீட்டுகிறார்கள்(!?)

அது போலும் விபத்துக்கள் நிகழா வண்ணம் இந்திய மேதைகள் காப்பற்றிவிடுவார்கள் என்றே வையுங்கள், தப்பித்தவறி நிகழ்ந்து விட்டால் என்ன ஆகும்? ஒரு இந்திய உதாரணம் சொல்கிறேன் கேளுங்கள். மதிய பிரதேசத்தின் தலைநகர் போபால். அங்கே அமைந்திருந்தது யூனின் கார்பைட் எனும் ஒரு பூச்சிகொல்லி ஆலை. 1984 ளில் அங்கு ஏற்பட விபத்து தான் உலகத் தொழிற்சாலைகளில் ஏற்பட்ட விபத்துகளிலேயே மிக பெரியது என சொல்கிறார்கள். அதில் இருந்து வெளியேறிய நாற்பத்திரண்டு டன் மெத்தில் ஐசோசையனைடு வாயு தாக்கி ஐந்து லட்சத்துக்கும் அதிகமானவர்கள் இறந்து போனார்கள். இன்றும் அங்கே குழந்தைகள் குறைபாடோடு பிறக்கிறார்கள். விபத்தின் போது ஆலையின் சி.இ,ஒ வாரன் ஆண்டர்சன் அந்த மாநிலத்தின் ஆளுநரின் ஹெலிகாப்டர் உதவியோடு தலைமறைவாகிவிட்டார். அமெரிக்கா அவர் மீது வழக்குப்பதிவு செய்ய மறுத்துவிட்டது, பின் சொற்பத்தொகை ஒன்றை நஷ்டஈடாய் பெற்று அவரை வழக்கில் இருந்து விடுதலை செய்தது இந்தியா. அந்த ஆண்டர்சன் சோனியாகாந்தியின் உறவினர் என்று எங்கோ படித்த நினைவு.

இந்த தேசத்துக்கு அணு உலை தேவையா? நமக்கு விபத்து ஏற்படாமல்  தற்காத்துகொள்ளவும் தெரியாது, வந்தபின் தப்பிக்கவும் தெரியாது. செத்த பாம்பை மிதிப்பது போல அண்டர்சன் 2014லில் இறந்த போது அந்த ஆலைக்கு வெளியே அவர் படத்தை வைத்து, அங்கு மிச்சம் இருக்கும் மக்கள் வரிசையில் நின்று நம்ம விஜயகாந்த் அய்யா போல காரித்துப்பி விட்டு வந்தார்களாம். எனக்கு இந்த தகவல்களை எல்லாம் எந்த உள்துறையும், உளவுத்துறையும் தரவில்லை. கூகுளில் chernobyl என்றோ Bhopal disaster என்றோ தட்டுங்கள், அது கொட்டுகொட்டுன்னு கொட்டும். படித்துவிட்டு உண்மையான கம்யுனிஸ்டுகள் அப்புறமும் ரசியா என்ற ஒரே காரணத்துக்காக அணு உலையை ஆதரித்தீர்கள் என்றால் உங்களுக்கு ஒரு மைக்கூ

புதைத்து விட்டு, வழிபடும் மரபினர் நாம்

அதனால்தான் கொள்கைகளை புதைத்துவிட்டு

வகுத்தவர்களை வழிபடுகிறோம் !

referance

https://en.wikipedia.org/wiki/Chernobyl_disaster

http://www.world-nuclear.org/info/safety-and-security/safety-of-plants/chernobyl-accident/

http://business-humanrights.org/en/union-carbidedow-lawsuit-re-bhopal