பயணங்கள் முடிவதில்லை.

               பயணம் ஒரு வாசிப்பு. அல்லது பயணம் ஒரு வாழ்க்கை. பயணம் ஒரு தோழன். அல்லது ஒரு குரு. இப்படி என்ன வேணா சொல்லலாம். ஆனால் பயணம் பிடிக்காது என சொல்பவர்கள் ரொம்ப, ரொம்ப குறைவு. வயதானாலோ, உடல் நிலை சரியில்லாமல் போனாலோ பயணிக்க முடியவில்லையே என்றும் தான் பலருக்கும் இருக்குமே தவிர பயணம் பிடிக்கவில்லை என கருதுவது குறைவு தானே. இவ்வளவு ரசிக்கும் பயணத்தைப் பற்றி ஒரு பேட்டி (என்னைய மதிச்சு யாரு கேட்கப் போறா? so நானே கேட்டுகிட்டேன்:)

1.பயணங்களில் ரயில் பயணம் எப்போதும் அலாதி தான். உங்கள் முதல் ரயில் பயணம் எப்போது என நினைவிருக்கிறதா?

இரண்டாம் வகுப்பா, மூன்றாம் வகுப்பா என நினைவில்லை. நானும் அப்பாவும், அவரது நண்பர் ஒருவரும் பயணித்ததாக நினைவு. சென்னைக்கு, ஏசி கோச். அப்பா எங்கே நான் பெர்த்தில் இருந்து உருண்டு விடப்போகிறேனோ என ஒரு வெள்ளை விரிப்பை தரையில் விரித்து படுக்க வைத்திருந்தது மட்டும் நன்றாக நினைவிருக்கிறது.

2.மறக்கமுடியாத மகிழ்ச்சியான பயணம் எது?

      சென்ற முறை மதுரையில் நடந்த பதிவர் விழாவுக்கு ஒரே காரில் டிரைவரையும், நிறை குட்டியையும்  சேர்த்து பனிரெண்டு பேர் பயணித்து வந்தோம். எல்லோரும் வெவ்வேறு வயதினர், ஆனால் அப்படி ஒரு அட்டகாசமான நட்பு புதுகை பதிவர்களுக்குள். நிலவன் அண்ணா மற்றும் அண்ணி, கஸ்தூரி, ஜெயாம்மா, கீதாக்கா, மகாசுந்தர் அண்ணா, மாலதி டீச்சர், அனு, ஸ்டாலின் சகா என அந்த பயணத்தை மறக்கவே முடியாது. அவ்ளோ கலகலா, அவ்ளோ லகலகா.

எப்படி பயணிக்கப் பிடிக்கும்?

முக்கியமான செமினார்கள் அல்லது இலக்கியக்கூட்டங்களில் பார்த்தோம்னா மேடைல பேசுகிறவரை விட கீழே பேசுகிறவர் சத்தம் தான் அதிகமா இருக்கும் ஆனா ஒரு பஸ்ல ஏறிட்டா அது ஏனோ தெரியல மக்கள் அவ்ளோ அமைதியா இருப்பாங்க. நான் என் தங்கை, அனிதா போன்ற நெருக்கமான தோழிகளோடு பயனிப்பதென்றால் ஸ்டாப்பிங் கூட மறந்துபோகும் அளவு பேசிக்கேட்டே இருப்போம். ஏதோ செய்யக்கூடாத தப்பை செய்துவிட்டது போல சிலர் திரும்பி, திரும்பி எங்களை பார்த்து, நாங்கள் நொந்து போனதும் உண்டு. இத்தனைக்கும் யாரும் சத்தமாக சிரிக்கவும் மாட்டோம். அப்புறம் எதுக்குதான் இப்படி பார்க்கிறார்களோ!!!

பயணத்தில் கேட்க விரும்பும் இசை 

பலருக்கும் பயணம் என்றாலே  ஹரிஹரன் அல்லது P.B.ஸ்ரீனிவாஸ். கோல்டன் மெலடி தொகுப்பு ஒன்று இருக்கிறது. அந்த தொகுப்பை இரவின் மடியில் அல்லது தேன்கிண்ணம் என இன்றும் எப்.எம் ரேடியோவில் ஒளிபரப்பாகிக் கொண்டே இருக்கின்றன. அது போன்ற பாடல்களை கேட்கும் போது இன்னும் கொஞ்சம் நேரம் பயணித்துக்கொண்டே இருக்கலாமா என்று கூட தோன்றும். இந்த பாட்டை கேட்டுபாருங்களேன்.

விருப்பமான பயண நேரம்

இரவில் நிலவோடும், இசையோடு பயனிப்பது  அத்தனை அலாதியாய் இருக்கும். நம்மோடு நாமே பயணிப்பது போன்ற மனதுக்கு மிக நெருக்கமானதாக இருக்கும். எதில் பயணித்தாலும் இரவில் பயணிக்கும் அனுபவம் இருக்கிறதே அதற்கு இணை அதுவே தான். அதற்காக கூட நான் முன்பு ஒரு பதிவே எழுதியிருக்கிறேன்.

விருப்பமான பயணத்துணை.

 கஸ்தூரியோடு பயணிப்பதென்றால் ஒரே ஹெட் செட்டில் பாடல் கேட்டபடியே பயணிப்போம். பிள்ளைகளோடு மட்டும் பயணம் என்றால் கண்டிப்பாக ஒரு புத்தகம் கையில் இருக்கும் அவர்கள் தூங்கத் தொடங்கிய அல்லது கேள்விகள் கேட்டு ஓய்ந்த பின் படிக்கத் தொடங்குவேன். 

பயணத்தில் படிக்கவிரும்பும் புத்தகம்?

 பெரும்பாலும் நாவல்கள் பிடிக்கும். ரொம்ப ஆழமாய் சிந்தனையை தூண்டுவது போல் இல்லாமல் சும்மா பாப்கார்ன் கொறிப்பது போல ராஜேஷ்குமார், பி.கே.பி, ரமணிச்சந்திரன், காஞ்சனா ஜெயதிலகர் போல எதையாவது வாசிப்பதுண்டு. இப்படி பயணித்தில் படிப்பது கண்ணுக்கு கெடுதல் என்று கஸ்தூரியிடம் இப்போது வரை வாங்கிக்கட்டிகொண்டிருப்பது வேறு விஷயம்.

விருப்பமான ரைட் அல்லது டிரைவ்?

மழையில் ரைட் அவ்ளோ பிடிக்கும். மழையில் டிரைவ் (காரில்) போவதை காட்டிலும் நனைந்தபடி பைக் ரைட் போவது அத்தனை சுகம். நானும் கஸ்தூரியும் அதுபோல பலமுறை பயணித்திருக்கிறோம். ஈரம் சொட்டசொட்ட அப்போதிருந்த ஆர்.ஆர் ரெஸ்டாரண்டில் போய் ஒரு சிக்கன் கிளியர் சூப் குடிப்போம். இப்போ ஏதோ உள்ளூர் அரசியல் அந்த ரெஸ்டாரண்டை சூப்பு போட்டு குடித்துவிட்டது.

பயணத்தில் நீங்கள் முணுமுணுக்கும் பாடல்?

அந்த நேரத்தில் எது அட்டகாசமான மெலடியோ அது. ஸ்கூட்டி வாங்கிய புதிதில் மூணு என்கிற படத்தில் அனிருத் அறிமுகமான நேரம். போ நீ போ .....என்றொரு பாடல். பனிவிலகாத காலைகளில், சற்றே நீளமான அய்யனார் கோயில் குளக்கரையில், வண்டியை செலுத்தும் வேளையெல்லாம் பிடரியில் ஊடுருவும் காற்று நினைவுபடுத்திச்செல்லும் அந்த பாடலில் நடுவே வரும் "ஒ.....ஒ..." எனும் ஹும்மிங் வரிகளை. (சேராத இடம் சேர்ந்த பசுவாய் இப்படி போய்ட்டியே அனிருத்!:( )

கனவுப் பயணம் ஏதாவது ?

பிள்ளை பருவத்தில் டாக்டர் ஆவேன், வக்கீல் ஆவேன்னு விதவிதமா கனவு கண்டு, பின் பக்குவப்பட்டு ஒரு இலக்கை நிர்ணயம் செய்வோம் இல்லையா?, அது மாதிரி எங்கெங்கேயோ போகணும் என்ற ஆசைகள் இப்போ ஒரு குவிமையத்தில் நிற்கிறது. பின்லாந்து நாட்டின் உயரிய கல்வி முறைகளை பற்றி அறிந்த பின், அங்கே பள்ளிகளையும், பாட நடைமுறைகளையும் நேரில் சென்று பார்க்கவேண்டும் என்பது தான் .இப்போதைய ஆசை.

பத்து கேள்வியை படிச்சவுடனே புரிந்திருக்குமே இது ஒரு தொடர்பதிவுன்னு. new year சமயத்தில் தோழி கீத்து ஒரு sms அனுப்பிஇருந்தார்கள். மதுரைதமிழனை நாம பேட்டி எடுக்கிறோம் என்பது போல இருந்தது செய்தி. ஹை! புது வருடத்தில் ஒரு தொடர்பதிவு அழைப்பு போல என எதிர்பார்த்து வந்தால் அப்படியில்லை. என்றாலும் அந்த பதிவு ரொம்ப ஜாலியா இருந்தது.  சரி நாமலே ஏன் ஒரு தொடர் பதிவை தொடங்கக்கூடாதுன்னு தோணுச்சு. மைக்கை நீட்டினா அறிவு இருக்கான்னு கடன் கேட்காத, காறித் துப்பாதா, எந்நேரமும் என்னை தொந்தரவு செய்யலாம்னு எனக்கு லைசன்ஸ் கொடுத்திருக்கும் பத்து நண்பர்களிடம் இந்த கேள்வியை பாஸ் செய்கிறேன். நீங்களும் இதை பத்து பேரிடம் தான் கேட்கவேண்டும் என்றில்லை. அதை தொந்தரவாய் நினைக்காத நண்பர்களிடம் கேட்கலாமே. நம் நட்பின் பயணம் தொடங்கட்டும் இந்த புத்தாண்டில்........

நிலவன் அண்ணா(வளரும் கவிதை)

கிரேஸ் டியர் (தேன்மதுரத்தமிழ் )

முரளி அண்ணா (மூங்கில் காற்று)

இனியாச்செல்லம் (காவியக்கவியின் கவிச்சாரல்கள்)

கீதாக்கா (கீதமஞ்சரி)

வருண் (ரிலாக்ஸ் ப்ளீஸ்)

கீத்து , துளசி அண்ணா(தில்லையகம்)

கரந்தைஜெயகுமார்அண்ணா 

பகவான் பாஸ் (ஜோக்காளி)

அப்புறம் யார் மதுரை தமிழன் தான்