ஆட்டோகிராப் பக்கங்கள்-ii நளபாகம் !

                          நளபாகம் என்றால் ஆண்கள் சமையல் அப்டின்னு அர்த்தம்.               சத்தியமா இது என்னோட சமையல் குறிப்பு இல்லை. நம்பி படிக்க ஆரம்பிக்கலாம். 80- 90 களில் நடந்தஎன் சிறுவயது நினைவுகள் . அப்பா வார இறுதியில்தான் வீட்டில் இருப்பார். தொழில் அப்படி. அந்த நாள் முழுக்க எங்களுக்கு டெடிகேட் பண்ணிடுவார்.க்வாலிட்டி டைம் பற்றிய சமீப கட்டுரைகளுக்கு என்  அப்பா முன்னுதாரணம் . கூட்டு குடும்பம் வேறு தெருவில் பாதிவீடுகள் எங்கள் உறவினர்கள் தான் இருக்கிறார்கள். குறைஞ்சது பத்து சகோதர சகோதரிகளோடு எங்கள் ஞாயிறு பொழுதுகள் தோட்டத்தில் தான் புலரும்.

                               அப்பாவிற்கு சில நண்பர்களுண்டு. வருத்தபடாத வலிபர்சங்க சத்யராஜ் போல் பெரிய துப்பாக்கி வைத்துக்கொண்டு வேட்டைக்கு போன்றேன், வேட்டைக்குபோறேன் என சொல்லிக்கொண்டு அந்த சித்தப்பாக்கள் முயல், காடை, கௌதாரி என பிடித்துவருவார்கள். (பாண்டியன் சகோவிற்கு ; நம்ம மில் ஸ்கூலுக்கு பின்னாடி பொய்யமலைன்னு சொல்வோமே.அங்க தான்)
                                           அப்படி பிடித்துவரும் உயிரினத்தை அந்த தோட்டத்தில் வைத்து அப்பாவின் சகாக்கள் சமைக்க, நாங்கள் களத்தில் அல்லது பம்பு செட்டில் விளையாடுவோம். மற்ற நேரத்தில் அப்பாவிற்கு கொடி பிடிக்கும், வாழ்க கோஷம் போடும் சித்தப்பாக்கள் தோட்டத்தில் காடைக்கும், கௌதாரிக்கும் அம்மியில் மசாலா அரைப்பதை பார்க்க காமெடியாய் இருக்கும். ஆனால் எத்தனையோ ஊரில் சாப்பிடிருக்கிறேன். எங்கள் தோட்டத்திலேயே விளைந்த தக்காளி, மிளகாய், கறிவேப்பிலை, தேங்காய் ஆகியவற்றை பறித்த நொடியில் சமைத்த அந்த உணவின் ருசி ஈடுஇணை இல்லாமல் அப்பாவை போலவே நினைவிலேயே தங்கிவிட்டது.
                                            அப்பா மாநில கபடி சாம்பியன். அரசியலுக்கு வந்த பின்னும் தனக்கென ஒரு டீம் வைத்து ,தோட்டத்தில் பயிற்சி கொடுப்பார்.
தாட்டி தாட்டியான நண்பர்களை, சக வீரர்கள் கையை கோர்த்துக்கொண்டு கவிழ்த்து போட்டும் அப்பாவை பார்க்க பிரமிப்பாய் இருக்கும். அந்த நிமிடங்களில் கன்னத்தில் குழிவிழ அப்பா மீசை ஒதுக்குவதை பார்ப்பதே அலாதி! விட்டா பேசிட்டே இருப்பேன். அப்பா புராணம் இல்லையா? எந்த மகளுக்கு தான் சலிக்கும்! அதுவும் மைதிலிக்கு.
                                            பயிற்சி முடிந்ததும் சித்தப்பாக்கள் தென்னைமரங்களில் ஏறுவார்கள். முற்றிய முழு தேங்காயை உரிக்காமல் இளநி போல் சீவி உள்ளே பொட்டுகடலை என எங்கள் ஊரில் அழைக்கும் வருகடலைகளை போடுவார்கள். அதன் மேல் வெல்லத்தை நைத்துக்கொட்டி மறுபடி தேங்காயை மூடி, மூணு கல் அடுப்புகூட்டி நெருப்பில் அதனை முழுசாக சுடுவார்கள். அது வெந்த வாசம் வந்தவுடன், தேங்காயை உடைத்து, சூடு ஆறும்வரை பொறுக்க முடியாமல் ஊத்தி ஊத்தி தேங்காய்களை சாப்பிடுவோம்.அப்பா இறந்து ஒரு முன்று ஆண்டுகளுக்கு பின், ட்ரைனிங் முடிந்து முதல் முறையாய் வேலைக்கு சேர்ந்தபோது Kerala's treasure எனும் பாடத்தை வாசித்தபோது இந்த தேங்காய் சமையலை கேரளத்தின் பெருமையென வெகு விரிவாக சொல்லி இருந்தார்கள். அப்பாவின் நினைவில் என் லேசன் பிளான் நோட் நனைய தொடங்கியது! அப்பாக்கள் .................................I miss you dad.