நாங்க எல்லாம் அப்பவே அப்புடி!

                       அப்போ ஒன்பதாம் வகுப்பு படிச்சுக்கிட்டு இருந்தேன். (போய்க்கிட்டிருத்தேன் னு சொல்லு ஆனா படிச்சுக்கிட்டுன்னு மட்டும். இப்போவே ஆரம்பிச்சுட்டீங்களா?? ஒ! அது என் மைன்ட் வாய்ஸா). எங்க இங்கிலிஷ் சார்

அதான் சிவா சார் லகின்வார் பாடலை உணர்வுபூர்வமா நடத்திக்கிட்டு இருந்தார். பாடல் முடியப்போகும் நேரம் விஜி கேட்டாள் "ஏன் மைதிலி ஒருவேளை இந்த பாட்டை எழுதின வால்ட்டர் ஸ்காட்  தன்னோட சொந்த கதையை தான் பாட்டா பாடியிருப்பாரோ?? நான்"இருக்காது விஜி லகின்வார் தான் கடைசில செத்துப் போயிட்டாரே!! மைதிலி இது சிவா சாரின் கர்ஜனை. get out of the class both of you !!!!!! என வகுப்பு வெளியே அனுப்பிவைத்தார். (அப்பவே அவுட் ஸ்டாண்டிங் ஸ்டுடன்ட் நாங்க!) வகுப்பு முடிந்து போகும் போது சாபத்திற்கு ஒரு தள்ளுபடி தந்துவிட்டு சென்றார். அதாவது இங்கிலீஷ் கிளாஸ் ல மட்டும் வெளில நின்னா போதும் என்பது தான் அது. இப்படியே இரண்டு ஆங்கிலப்பாடவேளை  நின்ற பின் மூன்றாம் வேளையில் "உள்ளே வா"(எஸ்!! பாட்சா ரஜினி ஸ்டைல் ல தான்! நம்ம சிவா சார் ரஜினி ரசிகராச்சே!!) சம்மரி எழுவிட்டு அதை விளக்கிக்கொண்டிருந்தவர் ஒரு குறுகுறுப்பில் என்னை எழுப்பிக்கேட்டார்" அப்படி என்ன தான் பேசிக்கிட்டு இருந்தீங்க?". நான் "இல்ல சார்! விஜி லகின்வார் என்பது ஸ்காட் தானோன்னு கேட்டா?" என்றேன் பம்மிய படி. ஒடனே சார் " அதான் அவன் கடைசில செத்து போய்டுவானே"என்றார். இதையே தான் சார் நானும் சொன்னேன் என்று நான் முடிக்கும் முன்னரே சாருக்கு சிரிப்பு வந்துவிட்டது. சிரித்து முடிக்கையில் சற்றே குற்ற உணர்ச்சியுடன் "இனி நான் பாடம் நடத்தும் போது இப்படி பேசக்கூடாது" என்று கூறி மன்னித்துவிட்டார். இப்படிதான் பார்க்கிற விளம்பரத்தில் இருந்து அம்மாவோட அட்வைஸ் வரை (நான் எங்க மம்மியை தான் சொன்னேன்) அத்தனையையும் கலாய்த்தபடி திரிகிற என்னிடம் நிலவன் அண்ணா "மைதிலி ! சந்தம் உனக்கு இயல்பாவே வருது, மரபு கத்துக்கோ என்று என்னையும் ஒரு ஆளா மதிச்சு சொல்லிகிட்டே இருப்பார். நானும் காமராசர் பாணியில் ஆகட்டும் பார்க்கலாம் என காலம் கடத்தி வந்தேன்.

          ஒரு நாள் யாப்பு சூக்குமம் எனும் தலைப்பில் விஜு அண்ணா ஒரு பதிவு போட்டிருந்தார். விஜூ அண்ணா சிம்பிள் மேட்டரை வைத்து சீனச்சுவர் எழுப்புவதிலும், அப்படக்கர் விசயங்களை அசால்ட்டாக அடிப்பதிலும் வித்தைகாரர். வெண்பா எழுத கத்துத்தரேன்னு சொன்னார். அதுவும் ஒன்னு ரெண்டை வைத்து!! அவரை நம்பி முயற்சியில் இறங்கினேன். அதுவரை இலக்கணம் ரொம்ப கஷ்டம். கத்துக்கிட்ட எழுதுறது ஈசி னு நினைத்துக்கொண்டிருந்தேன். அப்புறம் தான் தெரிந்தது இலக்கணம் ஈசி, எழுதுறது தான் கஷ்டம்னு. இந்த இளமதி, இனியா, கிரேஸ் எல்லாம் எப்படித்தான் இப்படி கலக்குறாங்களோ!! வார்த்தைகள் பிரிப்பது பற்றி ஒரு பதிவு போட்டிருந்தார். சத்தியமா ரெண்டு நாளாய் பேசுகிற சொல்லெல்லாம் என்னை அறியாம பிரிச்சுக்கிட்டே இருந்தேன்!! அது தொடர்பா அவர் மூணு பதிவு போட்டு முடிக்கிறதுக்குள்ள நாலு வெண்பா பாடி அவரை நோகடுச்சுடேன்!! மனுஷன் ரொம்ப நல்லவர். கடைசியா நான் எழுதின மூணு வெண்பா சரியா இருக்குன்னு சொல்லிட்டார். so இப்போ வெண்பா!!

முத்துநில வன்அண்ணா பன்நாளாய் தூண்டிட 

கொத்து முடிபோனா லும்சரியென் றேநான்

துணிந்தேன் சரிவெண்பா கற்கலாம் என்றே 

பணிந்தேநின் றேன்நான்வெண் பாக்கனவு நாடி

ஒருவழியாய் கற்பித்து தேர்ச்சி எனவே   

திருவாய் மொழிந்தார் குரு  !!