இதுவும் மோடி அரசின் சாதனை தானா? self assessment

             ஒரு வாரம் ஆகிவிட்டது கயல் படம் பார்த்து. ஆனால் பிரபு சாலமன் இந்த முறை ஏனோ என்னை இத்தனை சங்கடத்துக்கு ஆளாக்கி இருக்கிறார். 

           புலம்புவதற்கு முன் ஒரு டிஸ்கி; இந்த பதிவை சொடுக்கிபாருங்க. இதுவரை நான் இட்ட பின்னூட்டங்களிலேயே கடுமையான வார்த்தைகளை இதில் தான் பயன்படுத்தியிருக்கிறேன்.  இது என் நண்பர்கள் அல்லாதோர்  தளத்தில் வந்திருந்தால் இப்படி பின்னூட்டம் இட்டிருப்பேனா என்பது சந்தேகமே:) 

           

           படம் தொடங்கும் போது thank you Jesus என்ற வாசகத்துக்கு பின் god எனும் லோகோ வுடன் கூடிய கம்பெனி பெயர் வருகிறது. தேனாண்டாள் பிக்சர், ராஜராஜேஸ்வரி பில்ம்ஸ், ஆபிராமி துணை என்பது போல இயல்பான ஒன்று தான். இன்னொன்றும் புரிந்தது. பிரபுசாலமனின் எல்லா படத்தையும் தியேட்டரில் பார்த்திருந்தாலும் இந்த நான்காவது படமான கயல் படத்தை தான் இப்படி பெயர்போடும் போதே பார்க்கிறேன் போல??  பொதுவாக கதை எழுதுபவர், தன்னை பாதித்த ஏதோ ஒரு அனுபவத்தை, அவரது மொழியில் பதிவு செய்கிறார். அதனால் கதை மாந்தர்கள் பேசும் மொழி பெரும்பாலும் கதை ஆசிரியரின் மொழியாகவும், கதையில் உலாவும் மனிதர்களின் பெயர்கள், எழுபவரின் சுழலில் வாழ்பவர்களின் பெயர்களாகவும் இருக்கும். நாஞ்சில் நாடனின் கதைகளில் கும்பமுனி, குற்றாலம் பிள்ளை, பூனைகண்ணன் என்றும், இந்திரா சௌந்தரராஜன்  கதைகளில் அனந்தபத்மநாபன், ரங்கநாயகி என்றும் இன்னும் பற்பலவும் உங்கள் நினைவுக்கு வரலாம். அதுபோல தான் பிரபு சாலமன் தனது இந்த படத்தில் பெரும்பாலான இடங்களில் ஆரோன், ஆப்ரகாம் என்பது போன்ற பெயர்களை பயன்படுத்தியிருக்கிறார் என நினைக்கிறேன்.

       இவ்வாறெல்லாம் என்னை நான் மாற்றிக்கொண்டு,தேற்றிக்கொண்டு,  படம் பார்க்கத் தயாரானேன். முதல் காட்சி கழுத்தில் கிடக்கும் சிலுவையில் இருந்து நகர்கிறது கேமரா. தேங்காய் உடைத்தோ, கற்பூரம் காட்டியோ தொடங்கப்படும் மற்ற பல சினிமாக்களை நினைத்துக்கொண்டேன், என்றாலும் கிடைக்கிற சின்ன சின்ன சந்தில் எல்லாம் ஜீசஸ் படத்தையோ, சிலவையையோ கேமிரா படம்பிடித்த படி செல்கிறது என்றே எனக்கு தொன்றிக்கொண்டிருந்தது. சுனாமி பேரலை அடித்துசெல்கிற காட்சியில் கூட ஜீசுஸ் படம் கொண்ட காலேண்டர் அருகே நிற்கும் நபர் இழுத்துசெல்லப்படுகிறார். 

      ஒரு ஆசிரியர் சாதி மதம்மட்டும் அல்ல, பள்ளிக்குள் இருக்கும் நொடி தான் ஆண், பெண் என்பதே மறந்து மனமும், அறிவும் மட்டும் விழித்திருக்க, மாணவர்களை அணுகவேண்டும் என்பதே எனது நம்பிகை. எனவே எனக்கு நன்கு புரிகிறது. நான் ஒரு இந்துவாக அந்த படத்தை பார்க்கவில்லை. எனக்கு இந்து  சமய வழிபாடுகளில் நம்பிக்கையும் இல்லை. அதனால் படம் நெடுக இப்படி சிலுவையை காட்டுகிறவர், சாதிமுறைகளை பகடி செய்திருப்பது கேலிகூத்தாக இருக்கிறது என்பதை சொல்ல எனக்கு தகுதி இருப்பதாகவே உணர்கிறேன். 

               கடந்த மூன்று படங்களிலும் இப்படி காட்சி அமைக்காத இயக்குனர், இந்த படத்தில் இப்படியான காட்சி அமைக்க காரணம், அவரது பக்தியா? படத்தின் வெற்றி, தோல்வி குறித்த பயமா? என்றெல்லாம் சிந்திக்கும் போது மற்றொரு எண்ணமும் தோன்றுகிறது. சென்ற பத்து ஆண்டுகளாய் அந்நிய முதலீடு, பொருளாதார பின்னடைவு, தனியார் மயம் என பலவாறு சிந்தித்த மக்களிடையே, காணாமல் போயிருந்த இந்துத்துவா, மதசார்பின்மை போன்ற வார்த்தை சமீபத்தில் அதிகம் பயன்படுத்தப் படுவது என்னையும் இப்படி யோசிக்கவைத்து, பிரபுவையும் இந்த நிலைக்கு ஆளாக்கி இருக்கிறதோ? சிறுபான்மை சமுதாயத்தினர் அனைவரையும் இப்படியான தற்காத்துக்கொள்ளும் நிலைக்கு ஆளாகியிருக்கிறார்கள் என்பதை காட்டும் கண்ணாடியாக பிரபுசாலாமனின் கயல் இருக்கிறது. என்னால் இதுகுறித்து ஒரு தீர்வுக்கு வராமல் படத்தின் வேறு குறை,நிறைகளை பற்றி இப்போது பேசமுடியவில்லை. இது படத்திற்கு ஒரு நட்டமோ இல்லையோ, நாட்டின் பிற பிரச்சனைகளை பற்றி மக்களை சிந்திக்கவிடாமல் இப்படி அலைய வைத்திருப்பது கண்டிப்பாக மோடி அரசின் சாதனை தானே?

மற்றொரு டிஸ்கி;

     என் முகமூடிகளை உரித்து உரித்து பார்த்துவிட்டேன். இது தான் எனக்கு தோன்றுகிறது. என்றாலும் மைதிலி தனக்கு தானே justify செய்து கொள்கிறாளோ என்றும் அவள் மீது எனக்கு சந்தேகமாக இருக்கிறது. பதிவின் இடையே ஏதேனும் முகமூடி தென்பட்டால் தயங்காது அதை என் முகத்துக்கு நேரே காட்டுங்கள். சிந்திய சொற்கள் தானே ஒருவரது அளவுகோள். என்னையே ஆய்ந்து ஆய்ந்து களைப்பாக இருக்கிறது. உங்களுக்கு ஏதும் புலப்பட்டால் எனக்கு மகிழ்ச்சிதான். தவறென்றால் திருத்திக்கொள்ள வாய்ப்பு கிடைக்கும் இல்லையா? நன்றி நண்பர்களே!